Süreğen Travma

Yaralarımız, Travmalarımız
Çocukluktaki yaşadığımız deneyimler geleceğimizi etkiler. Bu cümleyi sık sık duymaya başladık bugünlerde. Annemiz le olan bağlanmanın önemi bu da çok sık geçen konulardan bir tanesi. Peki annemizin yaşadığı travma? yada büyükannemizin yaşadığı travma? Bunun etkisini biliyor muyuz?

Travma bağlanmalarımız ile gelecek nesillere aktarılır. Çözümlenmemiş bir travma bir sonraki nesil etkiler. İçimizde taşıdığımız, gizli çekmecelere kaldırdığımız, kimse duymasın, kimse görmesin diye üstüne kat kat duvar ördüğümüz her şey, çocuğumuzla olan ilişkimizde, torunumuzla olan ilişkimizde kendini belli eder.

Küçük yaşta kardeşi ölen bir annenin, çocuğu olunca onu fark etmeden ölen kardeşi yerine koyması ve çocuğunu kardeşi gibi yetiştirmesi ve o çocuğun ileri yaşlarında annesini hiç annesi olarak hissedememesi bu bize travmanın ilişkisel olarak nasıl bir nesilden diğerine geçtiğini gösterir. Çünkü o çocuk için annesi anne rolünde değil, bir abla rolünde idi.

Diğer nesillere travmalarımızı geçirmemek için yaralarımızı sarmamız gerekmekte. Sarılmayan, tedavi edilmeyen bu yaralar nesiller boyunca kendini kanatıp duracaktır. Yaralarımızı sarmak ve çözüm bulmak için profesyonel bir destek alabilir ve nesillere arası bir geçişi engelleyebiliriz.

Bir önceki yazımız olan Öğretmenler Günü başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.