Çocuklarda ayrılık kaygısı için Ebeveynlere öneriler

Çocuğun okul sürecine rahat uyum sağlaması için ailenin bu duruma daha önce kendini hazırlamış olması gerekir. Ebeveyn kendini güvende hissediyorsa ve çocuğa da güven veriyorsa, okulu kendisi için tehlikelerle dolu değil, eğlenceli ve vaktini olabildiğince dolu geçirebileceği bir ortam olarak değerlendirmesi, okul ortamına alışmasını kolaylaştırır.

Bireysel olarak, anne-babasından bağımsız, kendini ilk olarak ifade edeceği, toplumsallaşacağı bir ortamda, ailenin aşırı düşkün ve korumacı tavrı çocuğun; burayı “kendisi için güvenli bir yer değil, tehlikelerle dolu bir yer” olarak değerlendirmesine ve bu yüzden de ailesinden kendisini daha fazla korumasını beklemesine neden olabilir. Bir süre sonra anne-baba, normal hayatlarına uyum sağlayabilirken, çocukta bilinçsiz olarak bıraktıkları tahribatın etkisi uzun bir dönem sürebilir.

Ayrıca çocuk için her şeyi önemseyen, maddi olarak en iyi imkânları sunan ve bu imkânları oluşturmak için vaktinin uzun bir süresinde çalışmak zorunda kalan ebeveynlerin çocukları da gene ayrılık anksiyetesi yaşayabilirler. Çocuğun kendini güvende hissetmesi için hep aynı kişi tarafından bakım görmesi hedeflenmelidir. Çocuğa bakan kişinin sürekli değişmesi, annenin geç saatlerde eve gelmesi ve sürekli gitmek zorunda kalması, çocukta değersizlik düşüncesi oluşturabilir. Uzun süre çalışmak zorunda olan yetişkinlerin dünyasında, çocuğa 0-3 yaş döneminde bakım veren kişinin en iyisi olması gerektiği düşünülürken ve sık sık bakım veren kişi değiştirilirken, bu olay çocuğun düşünce dünyasında çok daha farklı şekillenmektedir. Bu durum, çocuğa çoğunlukla anne ve babasının kendisini istemediğini ve başka insanların yanındayken daha mutlu olduklarını, kendi varlığının ailesi için çok önemsenmediğini düşündürür ve böylece anksiyetenin temelleri de atılmış olur.

Bir önceki yazımız olan Kaygı Bozukluğunda Ebeveynlere öneri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.